Zarządzanie zasobami ludzkimi (ZZL, Human Resources Management, HRM) – to strategiczne i spójne podejście do zarządzania najbardziej wartościowymi aktywami organizacjami – pracującymi w niej ludźmi, którzy indywidualnie i zbiorowo przyczyniają się do realizacji jej celów. Według definicji Storeya, sformułowanej w 1995 r., zarządzanie zasobami ludzkimi to podejście do zarządzania zatrudnieniem, zmierzające do uzyskania przewagi konkurencyjnej poprzez strategiczne rozmieszczenie wysoce zaangażowanych i wykwalifikowanych pracowników, przy użyciu wielu technik kulturowych, strukturalnych i personalnych.

Niezwykle ważną funkcję w organizacjach pełnią osoby zajmujące się zarządzaniem zasobami ludzkimi, a więc najcenniejszym kapitałem i wartością organizacji, który to kapitał ma bezpośrednio przyczynić się do realizacji misji firmy. Kapitał ludzki jest to zbiór właściwości tkwiących w ludziach jak: wiedza, umiejętności, cechy psychologiczne, zdrowie, zachowania, posiadających określoną wartość i które mogą być źródłem przyszłych dochodów zarówno dla pracownika, jak i organizacji. Jego pomnażanie w organizacji wiąże się przede wszystkim z doskonaleniem i rozwojem pracowników – inwestowaniem w kapitał ludzki^[2].

W każdej organizacji kluczowi są pracownicy i ich kompetencje. Firma chcąc przestrzegać zasad społecznej odpowiedzialności w kontaktach z otoczeniem zewnętrznym, musi również stworzyć i wprowadzić własne zasady. Niezwykle ważną funkcję dla spójnej kultury pełni komunikacja w organizacji. Niezwykle istotną rolę również odgrywają warunki pracy jak również relacje pomiędzy pracownikami.

Społeczna odpowiedzialność korporacji stała się również tematem Zielonej Księgi Komisji Wspólnot Europejskich. Interesujące w tej pracy mogą być elementy jej wymiaru wewnętrznego dotyczące zasobów ludzkich, jak: kształcenie, zapewnienie lepszej pozycji w pracy, zapewnienie większej równowagi między pracą, życiem rodzinnym, wypoczynkiem, dopuszczenie większego zróżnicowania zatrudnianych ludzi, właściwe wynagradzanie, stwarzanie możliwości kariery dla kobiet, udział w zysku oraz programy udziału własnościowego, troska o pewność zatrudnienia, troska o ofiary wypadków przy pracy, stosowanie odpowiedzialnych praktyk zatrudniania, czy kształcenie ustawiczne.

Etyczne zachowania w organizacji oraz jej społeczna odpowiedzialność w każdej organizacji powinny zajmować miejsce ponad zyskami, bo tylko takie funkcjonowanie wraz z usatysfakcjonowanym i ceniącym sobie organizację zespołem pracowników pozwoli osiągnąć organizacji zamierzone cele.

Można przypuszczać, iż wprowadzenie kodeksu etyki (i jego przestrzeganie) mogłoby w znacznym stopniu przyczynić się do zmniejszenia choćby poziomu wypalenia zawodowego, gdyż pracownicy byliby w pewnym sensie chronieni przez zbytnim „wyzyskiwaniem”, „przemęczeniem”, „presją czasu i stresu” itp.

Autorka jest specjalistą w zakresie ZZL w branży prawnej

---